سن مناسب ارتودنسی

سن مناسب ارتودنسی بر طبق توصیه‌های آکادمی دندانپزشکی کودکان آمریکا ۸ تا ۹ سالگی است. بهتر است اولین مشاوره ارتودنسی در سن ۷ سالگی انجام شود. با این که ارتودنسی در همه سنین قابل انجام است اما دلایل متنوعی برای شروع ارتودنسی در سنین پایین وجود دارد. افزایش اعتماد به نفس، عدم پوسیدگی زودهنگام دندان‌ها و درمان ساده‌تر از جمله مزایای ارتودنسی در سنین پایین است.

نوع درمان ارتودنسی متناسب با نوع ناهنجاری دندان ها و با توجه به نیاز مراجعه کننده و صلاحدید متخصص ارتودنسی انتخاب خواهد شد.

محدوده سن ارتودنسی

محدودیت سن برای انجام ارتودنسی وجود ندارد. در مواردی که دندان های فرد با زاویه و فاصله مناسب از هم رویش نکرده و یا در افرادی که دندان ها خیلی نزدیک به هم یا روی هم هستند ارتودنسی دندان کاربرد دارد و در هر سنی میتوان ارتودنسی را برای نامرتبی و شلوغی دندان ها انجام داد.

تا چه سنی می توان از ارتودنسی استفاده کرد؟

ارتودنسی برای افرادی که دارای فک قوی و لثه های سالم هستند حتی در میانسالی هم میتواند مشکلات دندانی افراد را برطرف کند. درمان ارتودنسی دندان می تواند تفاوت زیادی در ظاهر و به خصوص لبخند افراد به وجود بیاورد. عامل موثر و اصلی سن نیست، بلکه سالم بودن لثه ها و همچنین میزان سلامت دندان ها است.

بهترین سن برای اولین مشاوره ارتودنسی کودکان

در کودکی امکان هدایت رویش دندان‌های دائمی و پتانسیل هدایت رشد فک وجود دارد در نتیجه درمان ساده، کم هزینه تر و کوتاه تر از بزرگسالی می باشد و به درمان های پیچیده و طولانی مدت در بزرگسالی کمتر نیاز خواهند داشت. درمان های زودهنگام و پیشگیری نقش تعیین کننده ای در زیبایی و سلامت دهان و دندان کودکان خواهد داشت.طبق توصیه انجمن ارتودنتیست های آمریکا اولین ویزیت ارتودنسی کودک باید در سن 7 سالگی انجام گردد که همزمان با رویش نخستین دندان آسیاب دائمی است، تا تابلویی از آینده بیمار برای والدین تصویر شود، به این ترتیب وضعیت ناهنجاری‌های بیمار در آینده به والدین گفته می‌شود و اگر تخمین زده شود که در سن مشخصی اختلالی برای کودک به‌وجود‌ می‌آید، پیش‌بینی شده و اقدامات پیشگیری و درمانی به موقع انجام خواهد گرفت.

این مشاوره فقط با هدف آگاه نمودن والدین انجام می‌گیرد و لازم است درمان‌های ارتودنسی بسیار محدودی از این سن آغاز ‌شود. تا سن هفت سالگی تعداد کافی دندان دائمی در داخل دهان رویش یافته است تا ارتودنتیست بتواند مشکلات موجود یا آنچه در آینده ممکن است اتفاق بیفتد را تشخیص دهد.

اولین آسیاب دائمی و دندان‌های قدامی معمولاً تا این سن رویش پیدا کرده اند و مشکلات شلوغی دندان‌ها، میزان هم پوشانی دندان‌ها و بیرون زدگی آنها کاملاً قابل تشخیص و قابل پیش‌بینی است. هرگونه عادت دهانی مضر از قبیل مکیدن انگشت و غیره نیز قابل ارزیابی است.

اولین معاینه در سن هفت سالگی انجام می‌گیرد و ارتودنتیست تشخیص می دهد که آیا لازم است درمان آغاز شود یا بعدا انجام گیرد.

بعضی از مواردی که نیاز به درمان سریع ارتودنسی دارد, عبارتند از:

مشکلات جویدن.
تنفس دهانی.
مکیدن انگشت.
زود یا دیر از دست دادن دندان‌های شیری.
دندانها یا فک با اندازه غیر طبیعی.
گاز گرفته شدن گونه یا لب توسط دندان‌ها.
دندان‌هایی که درست جفت نمی شوند یا اصلاً به هم نمی‌رسند.
دندان‌های شلوغ، نابجا یا دندانی که بین دو دندان دیگر گیر افتاده و نمیتواند رویش پیدا کند.

مراحل تکامل و رویش سیستم دندان های کودکان را می توان به سه مرحله ( دوره دندان شیری )، ( دوره دندانی مختلف ) و ( دوره دندانی دائمی ) تقسیم کرد. بهترین سن ارتودنسی برای بیشتر کودکان که دارای مشکل فک نیستند اواخر ( دوره دندانی مختلف ) می باشد.

در بزرگسالان سن ارتودنسی محدودیتی ندارد و در هر سنی در صورت سلامت دندان ها و بافت های نگهدارنده امکان پذیر است. اما به علت تغییرات استخوانی مدت درمان در آنها از کودکان طولانی‌تر خواهد بود. با درمان ارتودنسی واصلاح طرح لبخند موجب افزایش زیبایی و اعتماد به نفس در افراد می‌شود.

در درمان مشکلات فک بزرگسالان با توجه به اتمام رشد بسته به شدت ناهنجاری دو نوع طرح درمان مطرح است :

ارتودنسی بدون جراحی
ارتودنسی همراه با جراحی فک

مشکلات ارتودنسی را به دو دسته ( دندانی ) و ( اسکلتی ) طبقه بندی میشوند.

در گروه ( ناهنجاری دندانی ) عملاً محدودیت سنی معنا ندارد یعنی به شرط سلامت بافت های نگهدارنده دندان در هر سن میتوان نسبت به مرتب کردن آنها با ارتودنسی اقدام نمود فقط این اتفاقات وجود خواهد داشت که مدت درمان ارتودنسی با توجه به کاهش متابولیسم سلولی و افزایش دانسیته استخوانی افزایش می یابد.
در گروه ( ناهنجاریهای فکی ) اگر فک بالای بیمار عقب باشد سن زیر ۸ تا ۱۰ سال و چنانچه فک پایین بیمار عقب باشد سن زیر ۱۱ سال برای مداخله در دوران رشد فک توصیه می گردد. در واقع در دوره رشد فک می توان اقدام به هدایت رشد اسکلت فک نمود و به این ترتیب نیاز به درمانهای پیشرفته در سن بالاتر از قبیل ارتودنسی یا کشیدن دندان و یا ارتودنسی همراه جراحی فک را به حداقل رساند. با این حال حتی اگر سن رشد بیمار هم گذشته باشد در ( ناهنجاریهای فکی خفیف تا متوسط ) می توان به کمک ارتودنسی روابط قابل قبول دندانی فکی را به دست آورد و اگر مشکل اسکلتی شدید باشد هم با ارتودنسی و جراحی فک قابل درمان خواهد بود. بنابراین در امکان انجام درمان ارتودنسی محدودیت سن وجود ندارد و تنها با اقدام به موقع برای مشکلات ارتودنسی می توان سرعت و کیفیت درمان را ارتقا داد.